اين استاندارد بايد با توجه به ” مقدمه‌اي بر استانداردهاي حسابداري“ مطالعه و
بكار گرفته شود.
مقدمـه
1 . هدف اين استاندارد تعيين حداقل محتواي گزارش مالي ميان‌دوره‌اي و تعيين اصول شناخت و اندازه‌گيري قابل اعمال در تهيه صورتهاي مالي كامل يا فشرده ميان‌دوره‌اي است. گزارش مالي ميان‌دوره‌اي به موقع و قابل اتكا، اطلاعات مفيدي در رابطه با توان كسب سود و ايجاد جريانهاي نقدي، شرايط مالي و نقدينگي واحد تجاري براي سرمايه‌گذاران، اعتباردهندگان و ساير استفاده‌كنندگان فراهم مي‌آورد.
دامنه كاربرد
2 . در اين استاندارد الزامات خاصي در رابطه با اينكه كدام واحدهاي تجاري ملزم به انتشار گزارش مالي ميان‌دوره‌اي هستند و همچنين زمان تهيه و تناوب اين گزارشها تعيين نمي‌شود. معمولاً مراجع قانوني، آن گروه از واحدهاي تجاري را كه اوراق سهام يا اوراق مشاركت آنها به عموم عرضه مي‌شود، ملزم به تهيه و ارائه گزارش مالي ميان‌دوره‌اي مي‌كنند. اين استاندارد براي كليه واحدهاي تجاري كه به صورت اختياري يا اجباري گزارش مالي ميان‌دوره‌اي منتشر مي‌كنند، كاربرد دارد.
تعاريف
3 . اصطلاحات ذيل در اين استاندارد با معاني مشخص زير بكار رفته است:
· دوره مياني : دوره مالي گزارشگري كوتاه‌تر از يك سال مالي است.
· گزارش مالي ميان‌دوره‌اي : گزارشي براي يك دوره مياني است كه شامل مجموعه كامل صورتهاي مالي (طبق استاندارد حسابداري شماره 1 با عنوان ” نحوه ارائه صورتهاي مالي“) يا صورتهاي مالي فشرده (طبق اين استاندارد) است.
· صورتهاي مالي فشرده : حداقل شامل صورتهاي مالي اساسي و گزيده‌اي از يادداشتهاي توضيحي مطابق الزامات اين استاندارد است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.